NYE Sydney

Oud en nieuw in Sydney
Als er iets een grote happening is, dan is het wel oud en nieuw in Sydney. We hadden met Lisette afgesproken dat we gingen proberen om het samen te vieren. Maar ja met miljoenen mensen in de stad, wisten we niet of het ging lukken.
Danny en Andrea schrokken om 10 uur wakker. Ron was al wakker, hij moest nog werken en wat dingen regelen voor z'n werk. Ja dat gaat gewoon door. Ook als je aan de andere kant van de wereld zit.
Snel ontbeten en met de bus richting de botanische tuinen. Overal in de stad waren info standjes met informatie over New Years eve. Ondertussen probeerden we met Lisette en haar zus Chantal contact te krijgen. Zij waren er al en stonden in de rij. Er waren verschillende plekken van de botanische tuinen. Wij stonden eerst verkeerd en moesten dus weer de andere kant op. Daar aangekomen was Lisette net binnen. Zij waren bij mensen gaan staan, die er al om 6 uur stonden. Tip van Lisette was dus...... Probeer een beetje voor te dringen.
Mmmmm niet echt onze sterke kant. Andrea is altijd een beetje chicken.
Maar goed toen we de rij zagen( lees duizenden mensen) dacht Andrea.... Halverwege zou toch wat fijner zijn. Ze is gewoon naar een stel toegelopen in de rij en vroeg heel brutaal of ze bij hen mocht komen staan. Omdat haar vriendin al binnen was en ze anders bang was niet binnen te komen. Gelukkig vonden ze het prima. Bleek een heel leuk stel uit Engeland te zijn. Beiden leerkracht en hier tijdelijk als leerkracht aan het werk. Ron bleef met Danny in de schaduw, terwijl Andrea 3 uur!!!!!! in de rij heeft staan wachten. Ron ging ondertussen bij de supermarkt nog maar extra drinken en eten inslaan. Binnen was het erg duur, zei Chantal. Danny kwam heel lief vertellen dat hij mama een toppertje vond! Eindelijk mochten we naar binnen. Nu was het nog een uitdaging om Lisette en Chantal te vinden. Er mochten namelijk 17.000 mensen het park in.
Binnen gekomen druk heen en weer gesmst...... En elkaar gevonden. Chantal was met al haar huisgenoten. We zaten dus met zo'n 30 Nederlanders bij elkaar. Danny was ondertussen in de buggy weer in slaap gevallen. Lang leve de buggy! Wat zijn we blij dat we die nog mee hebben genomen.
Nu was het wachten tot 21.00 uur. Dan zou het eerste vuurwerk, het "kindervuurwerk" beginnen.
Het was erg gezellig de rest van de dag. De tijd vloog om. Heel bijzonder om iedereen daar op dekentjes/handdoeken te zien,zitten wachten voor het grote moment.
Danny was helemaal blij om Lisette te zien. Hij is dol op z'n grote vriendin. Lekker gespeeld, gekletst enz.
Er waren af en toe vliegtuigen die een luchtshow weggaven.
Rond 19.30 nog wat te eten gehaald. Twee burgers en patat voor 26 au dollar.
Om 20.30 gingen we toch maar wat meer naar voren. Er was een afgezet gedeelte waar een stel Nederlanders zat. Andrea vroeg of Danny bij ze mocht zitten. Danny had dus zeer goed zicht op het vuurwerk.
Dit vuurwerk was heel mooi. Nog niet echt van de brug, wel bij The Opera House. Alles gebeurde vanaf meerdere kanten en ging synchroon.
Zo het eerste stukje gehad. Nu nog 3 uur wachten tot de grote show. Danny was nog lang niet moe en had het reuze gezellig met iedereen, vooral met Lisette.
ABC nieuws liep nog langs, om opnames te maken. Danny heeft nog even in de camera " happy newyear" gezegd. Te leuk!
Om 23.15 besloten we toch maar weer naar voren te lopen. Wat waren we blij dat we niet daar de hele dag hebben gezeten. De spullen van al die mensen. Handdoeken, tassen enz. werden gewoon vertrapt. Want tja, iedereen wilde wel een goed plekje. We hadden nu goed zicht op de brug en The Opera House. Het was druk, maar het was een heel gemoedelijk sfeertje. Iedereen was heel relaxed. Je zag ook niet echt dronken mensen, zoals je dat wel in Nederland zou zien. Weet niet of dit nou aan het land/type mensen ligt. Of aan het feit dat biertjes 8 a 9 au dollar waren.
Eindelijk werd het lange wachten beloond, met het meest mooie en waanzinnige vuurwerk ooit. Vooral vanaf de brug was zo mooi! Echt heel bijzonder.
Daarna ging iedereen rustig het park uit. Je had echt niet door dat je met zoveel mensen daar liep.
Lisette en Chantal werden om 4.45 alweer opgehaald door de taxi, voor hun tripje naar White Sundays. Zij moesten dus de trein terug nemen. Wij konden lopen. Het bleek echt maar 10 minuten naar ons hotel te zijn. De straten waren afgesloten voor verkeer. Je kon gewoon over de weg lopen. Nog even langs de Mc Donalds tegenover ons hotel voor de gratis wifi